Tanrı Hezeyanları

Tanrı bir sığınma ihtiyacıdır; senden büyük senden güçlü birşeye atıp topu, hayatı anlamlandırmakta kolaya kaçmaktır. Bir sınava tabii tutulduğunu düşündüğün için 'insan' olmaya çalışmaktır. Sağlığın için, 'insan' olabilmen için, hayatı yaşayabilmen için gerekenleri 'cennet'e girebilmek için yapmaktır. (Tanrı cenneti bize vaad etmemiş olsaydı ona etmezlerdi secde. -Dante) Tanrı gibi mükemmel bir şeyin böyle bir dünya yarattığına inanmak mümkün mü? Schopenhauer'ın dediği gibi 'Şu dünyayı Tanrı yarattıysa, onun yerinde olmak istemem doğrusu. Çünkü, dünyanın sefaleti yüreğimi parçalar.Yaratıcı bir ruh düşünülürse, yarattığı şeyi göstererek ona şöyle bağırmak hakkımızdır: "bunca mutsuzluğu ve bu üzüntüyü ortaya çıkarmak uğruna, hiçliğin sessizliğini ve kıpırdamazlığını bozmaya nasıl kalkıştın?' Kim ne derse desin Tanrı; doğanın kendisi, insanın beynidir. Kader insanın hayalleri, dua insanın dilekleri, inanç insanın özgüvenidir. Hegel'e kulak verirsek; Tanrı, insan ve madde diye ayırım yapmak anlamsızdır. Evrensel cevher, saf bilinç olan ruhtur. Düşünce basamaklarını kateden insan sonunda kendisine döner. Gerçek ruhun kendisi olduğunu keşfeder. Aslında insan tanrı; tanrı da insandır.