Bir laf var ya hani, birşey olmuyorsa senin için olmaması iyi olduğu için olmuyordur diye. Şu hayatta ne kadar çok deneyimledim bu lafı...
Hep kaybettim sandığım şeyler sayesinde, büyük kazançlarımı elde ettim. Kazançlarımın yanında kayıplarımın önemli olmadığını, en kötü ihtimalle telafi edilebilir olduğunu fark ettim.
Bugünlerde rönesansımı yaşıyorum, karanlık çağımı bitiriyorum. Aslında benden kaynaklanmıyor, hayat sunuyor bunu bana... Bizimkilerin Ankara'ya dönüşü, beni içine düş(ürül)tüğüm kaybeden psikolojisinden çıkardı. Kendimi tazelenmiş ve eski günlerime dönmüş hissetmemle birlikte zaten karanlık çağın sebebi benim için tamamen ortadan kalktı. Şunu çok net görüyorum ki; psikolojik oyunlar insanların yıllarına mal olabiliyor. Ucuz atlattık demeli, önüme bakmaya devam etmeliyim...
Kendime not: özdeşliklere girmek sakat!
