Bu aile denilen şey, ne kadar ilginç bir topluluk... Farklı karakterler, farklı yaşam biçimleri ama genetik ortaklık ve kan bağı birliği. Anne ya da baba olmak insanları değiştirmiyor, son yıllarda kabullendiğim bir gerçek varsa; o çocukkenki büyük birşey yapıyorsa doğrudur yok! Anne-baba da sapıtır, aşk acısı çeker, bunalıma girer, ergen tripleri yapar! Hayat bilgisi kitapları halt etsin!
Gariptir ki, çok eskiden yaş grupları varken kafamda, hani anneannemin arkadaşları daha yaşlı ya daha olgundur, annemin arkadaşları, benim arkadaşlarım gibi; artık yok, benim arkadaşlarımdan biri anneannemin arkadaşlarından olgun olabilir. Yaşanmışlıktır olgunluğu veren, armut da dalda duruyor ama olgunlaşmıyor.
Bir de ekonomik bağımsızlık hadisesi var tabii, ne kadar bağımsızsan o kadar iyisin o kadar yakın olalım, yok ne kadar bağımlısın aman neme lazımsın!
Şanssızlıkların içinde şansı barındırır, denge felsefesi... Her ne kadar süreç çok yıpratıcı olsa da, her gün kavga edeceğime bir kere davalık olmaktan pek de şikayetçi değilim galiba. Sözümün bir anlam ifade edebilmesi için mahkeme kararına ihtiyacım varsa buyrun mahkeme kararı! Herkes hayatını bilsin, kimse kimseye bağımlı olmasın; mahkeme kararını versin biz uyalım, peki bakalım!
Gün gelir devran döner, çarklar tersine işler; o gün yaşadıklarımı hatırlatman için yazıyorum sana blogum!
