Haziran 20, 2010

PMS

Ayın bir günü tüm hayatımı sorgulatıyor bana, duygularım allak bullak oluyor. Karın ağrısı, migren tehditi yetmezmiş gibi, bir de duygularımla uğraşıyorum. Uğraşıyorum doğru kelime değil aslında, uğraşabilmem için ne hissettiğimi ve neden hissettiğimi tespit edebilmem lazım. Edebiliyor muyum? Tabii ki hayır!
Misal şuanda neden bu kadar çok ağlamak istiyorum?
Hayatımdaki olumsuzluklar mı dedim, ama kesinlikle değil. Bu daha bir aşk acısı, daha bir soyut, daha bir garip... Hani aşk acısı modunda olur ya, onun gibi ama tam öyle de değil. Küçük çocuğun çok içerlemesi gibi daha çok. Hıçkıra hıçkıra ağlama isteğim...
En sevdiğim oyuncağım kırılmış gibi, mırmır ölmüş gibi, anlaşılamamışım gibi ya da hepsinin toplamı gibi...
Sebebini düşünüyorum ama yok, keyif aldığım bir melankoli hali var sadece.
Kendimi seviyorum, iyiki kadınım; ama kendimi çözemiyorum?!