Baharlar

Bahar nezlesi oluyorum, alerjim var çiçeklerin çiftleşmesine! Çiçeklerin ulu orta çiftleşmesi yüzünden burnum kızarıyor, gözlerim yaşarıyor, hapşırıp duruyorum; güneşle ikisi birleşince garip garip benekler çıkarıyor, anlamsızca onları kaşıyorum.
En sevdiğim mevsime alerjim olması bir alamet midir peki? Çocukken sahip olduğum kırmızı rugan ayakkabıların* da canımı onca sevgime rağmen yakması gibi...
Çağrıştırır bahar tazelenmeyi, temiz bir sayfayı, yeniden doğuşu... Çiçekler gibi, güneşe tav olup açmayı, gelincikleri kırmızı kırmızı, papatyaları çoskulu, çimenleri yemyeşil, kediyi, köpeği, kuşu...
Severim ben baharları; umudun tükendiği yerde geliverir, kışın ardından sarıp sarmalayıverir; lakin kendi gerçekliği vardır baharın, kışın ilacı olmaktan öte!
Arsızdır da baharlar, benliğini isterler senden, vücut kimyanı ele geçirmek, ruh halin üzerinde söz söylemek isterler. Bahara aşıksan, koşulsuz teslim edersin kendini şefkatli kollarına ama yok değilsen bitsin istersin bu hegomanya. Bazı aşklar gibi, kimisine acı verir baharlar; ve kimisi de herşeye rağmen sever baharları.
*(Tamlama Şebnem Ferah! ait olup, bahsi geçen durum yaşanmıştır.)