Serseri mayınlar ciddi manada güzeldi, oyunculuklar harika olmakla birlikte zaten italyanlardan bunu bekliyorduk;) Esas güzel olan, hikayenin anlatılış biçimiydi. Sahnelerdeki geçişler, hem doğallığı hem sanatı bir arada sunuyordu. Sanat filmi izleyicisiyle, sıradan sinema izleyici aynı anda keyif alabilirdi filmden. Eşcinsellik çok güzel işlenirken, hoş olmayan görüntülerin abartılmamış olması da ayrıca hoş bir detaydı. Sıcaklık hissediyorsunuz izlerken, abartılmış hiçbir şey yok. Ferzan Özpetek, sınırları zorlayan bir yönetmen olduğunu ortaya koymuş bu filmde, filmi izlerken 'yabancı' tadı alınıyor, insan bir Türk'ün ismini başarılı işlerde görünce mutlu oluyor.
Filmde benim en sevdiğim sahne, babaannenin tatlılar,pastalarla intihar ettiği sahneydi. Ölümün dahi tatlıdan, çikolatadan gelmesi güzeldi.